در موضوع كار و كوشش و بدست آوردن مال نكته جالبى در روايات اسلامى خاطر نشان شده كه امروز نيز مورد توجه دانشمندان دنيا است و آن اينكه اگر انگيزه كار و جمع آورى مال براى تأمين معاش خود و خانواده و بستگان و بالابردن سطح زندگى عائله خويش و دگران باشد آن كار مقدس و آن مال ممدوح و صاحبش مورد تكريم و احترام است.
ولى اگر مقصود از كار و كوشش ثروت اندوزى و جمع المال براى فخرفروشى و تفوق جوئى باشد نه تنها چنين كار و مال شريف و مقدس نيست بلكه صاحبش نيز از صراط فضيلت و اخلاق منحرف شده و پيرو حرص و افكار شيطانى خود شده است.
صاحب محجة البيضاء نقل كرده روزى رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) با اصحاب خود نشسته بود جوان توانا و نيرومندى را ديد كه اول صبح بكار و كوشش مشغول شده است كسانيكه در محضر آنحضرت بودند گفتند اين جوان شايسته مدح و تمجيد بود در صورتيكه نيرومندى خود را در راه خدا بكار ميانداخت.
حضرت رسول اكرم فرمود اين سخن را نگوئيد اگر اين جوان براى معاش خود كار ميكند كه در زندگى محتاج ديگران نباشد و از مردم مستغنى گردد او با اين عمل در راه خدا قدم بر ميدارد همچنين اگر كار ميكند بنفع والدين ضعيف با كودكان ناتوان كه زندگى آنانرا تأمين كند و از مردم بى نيازشان سازد باز هم براه خدا ميرود¹³⁵ ولى اگر كار ميكند تا با درآمد خود بر تهيدستان مباهات نمايد و بر ثروت و دارائى خود بيفزايد او براه شيطان رفته است¹³⁶.
پيشواى عاليقدر اسلام براى آنكه مسلمانها را بكار و كوشش و عمل تشويق كند و آنانرا از تنبلى و بيكارى بر حذر دارد عملاً افراد زحمتكش و كارگر را مورد مهر و عنايت مخصوص خود قرار ميداد و بصورتهاى مختلف تشويقشان ميكرد و برعكس با بيكاران و افراد تنبل و تن پرور بر خودش توأم بابى ميلى و سردى انجام ميگرفت و اظهار نارضايتى ميكرد.