مشعل هدایت قرآنی ، مذهبی ، اعتقادی ، تربیتی
| ||
|
اما ملاحظه مي شود که علي رغم متن مشترک و ريشه هاي مشترک اديان توحيدي،مواردي از اختلاف بين اين اديان به ظهور رسيده است.البته اختلاف نظر يک پديده ضروري در مسائل نظري است ،چه اختلاف نظري در بين صاحب نظران يکي از بديهي ترين پديده هاي معرفت پويا است که انکار يا ترديد در آن،يا ناشي از بي اطلاعي است و يا از ناتواني در رويارويي فکري با مسائل نظري سرچشمه مي گيرد.اين پديده به قدري شايع است که نمي توان حتي دو متفکر صاحب نظر در يک رشته واحد را پيدا کنيد که آن دو،در همه تعريفات و مواد استلال وروش، در همان رشته اتفاق نظر داشته باشند. با اين حال،همواره تعدادي از اصول کلي در مسائل نظري، ،چه در قلمرو علوم و چه در فلسفه و اخلاقيات و حقوق واقتصاد وسياست،و چه در هنر وادبيات و غير اينها مورد اتفاق همه صاحب نظران قرار مي گيرند. اگر اختلاف نظرها در تفسير و تطبيق آن اصول کلي دور از غرض ورزيها و بازيگريهاي تصنعي باشد،نه تنها هيچ گونه ضرري بر اتفاق نظر در آن اصول کلي مشترک وارد نمي آورد، بلکه موجب دقت وگسترش بيشتر در معارف مربوط و برخورداري بهتر از آناصول کلي مي گردد. تاريخ اسلام در همه مسائل نظري شاهد اختلاف آرا و عقايد بوده است و اين اختلاف،تا آجا که به اصول کلي مشترک اخلالي وارد نياورده،رايج ومورد استقبال بوده است و حتي به عنوان يک امر ضروري تلقي شده است. حتي در اصول کلي مشترک،مثل توحيد،نبوت،رهبري بعد از پيامبر،معاد،صفات خداوندي و قرآن نيز مباحث نظري فراوان مطرح شده و نه تنها اغلب موجب آن نشده که متفکران اسلامي يکديگر را تکفير کنند، بلکه عامل گسترش وعمق معارف حکمي وکلامي نيز گشته است.اما اختلاف نظر در فروع مورد اتفاق ،مانند نماز،روزه،حج،جهاد،ابواب گوناگون اقتصادو کيفرها (حدود وديات)و غير آن که بسيار فراوان ورايج اند،بديهي تر از آنست که نيازي به بحث و تحقيق داشته باشد.اما در هر حال،ميتوان اختلاف را به دو نوع تقسيم کرد: الف:اختلاف معقول اختلاف معقول عبارت است از اختلافي که ناشي از چگونگي اطلاعات مربوط به مسئله و استعداد ها،مخصوصا نبوغ وعموم موضع گيري هاي طبيعي و قانوني است که اشخاص در ارتباط با حقائق دارند،مانند اختلاف نظر در دريافت واقعيات عالم هستي از ديدگاه علوم نظري و فلسفه ها. اين همان اختلاف معقول است که نه تنها نبايد مورد ترديد و انکار قرار بگيرد،بلکه موجب گسترش و عمق بيشتر در معارف نيز مي گردد.روايت معروف اختلاف امتي رحمه(اختلاف امت من رحمت است)(سفينه البحار،محدث قمي ج2ص42)،اشاره به همين اختلف معقول مي نمايد. بر اساس همين نگرش بوده است که اکثريت قريب به اتفاق دانشمندان اسلامي،چه در فقه و اصول و فهم احاديث،چه در فلسفه وکلام و ادبيات و غير ذلک با کال رضايت به بحث وکاوش و اظهار نظرهاي مختلف مي پرداختند و هيچيک ديگري را خارج از اسلام تلقي نمي کرد. اگر به تاريخ اسلام بنگريم،خواهيم ديد که علماي فراواني در حضور علمايي که در مسائل نظري هم راي آنان نبوده اند، شاگردي کرده اند و کتابهاي يکديگر را مورد شرح و تحقيق قرار مي دادند. مثلا کتاب تجريد الاعتقاد تاليف خواجه نصير الدين طوسي از بزرگترين علماي شيعه مورد شرح ملا علي قوشجي از علماي اهل سنت قرار گرفته است و کتاب المحجه البيضاء ملا محسن فيض، از مشاهير علماي شيعه، در شرح وتحقيق احياء العلوم غزالي که از معروفترين علماي اهل سنت است تاليف شده است. ب:اختلاف نا معقول عبارت است از اختلافي که ناشي از عوامل غير قانوني وانحرافي مي باشد، مانند پشروي از هو ي و هوس که از مهمترين نمودهاي آن، خود نمايي و شهرت پرستي است. در طول تاريخ، کساني بوده اند که خواسته اند خود را مطرح کنند و با تظاهراتي مثل آزاد فکري، آزادي راه وآزادي بيان، اما در حقيقت با عشق به قدرت، مشهور شوند. عشقي که نهايت ناتواني اثبات مي کند. همانگونه که در سازندگان و ترويج کنندگان مذاهب دروغين مي بينيم، يکي از اساسي ترين عوامل بدست آوردن قدرت در طول تاريخ، ايجاد اختلاف در عقيده يا عقائد مردم يک جامعه بوده است. اين جريان، نه تنها موجب پراکنندگي افکار و عقائد و ايده آل هاي متحد کننده يک جامعه مي گردد، بلکه گاهي عامل شديد ترين خصومت ها وتضادها در ميان مردم يک يا چند جامعه مي شود که در عمق، افکار و عقائد مشترک بسياري با يکديگر داشته اند. چون عقايد و آرمانها تفسير کننده هدف و فلسفه حيات انسانهاست، بازي با آنها يا بوجود آوردن اختلاف هاي نا معقول ميان انسانها براي نيل به قدرت، يکي از ضد انساني ترين روشهاي قدرت طلبان محسوب مي شود. از زمره ديگر انواع اختلافات نامعقول، آن است که ناشي از شطرنج بازيهاي ذهني در علوم نظري است که فقط براي ارضاي حس تخيل و اعتلاء طلبي در امور فکري محض بر مي خيزد. بدين ترتيب ، با کمال صراحت مي توان گفت که اختلاف در مسير رقابت هاي سازنده،مطلوب ترين عامل پيشرفت معرفت و عمل است و بدون آن، هيچ گونه حرکت تکاملي در حوزه دو حقيقت مذکور (معرفت وعمل) امکان پذير نخواهد بود. در دين اسلام، هرگز چنين دستوري وجود ندارد که همه مغزهاي مسلمين، فعاليت يکنواخت داشته باشند و همه به نتايج واحد برسند. از طرف ديگر، اصرار شديد اسلام بر اين است که بحث و کاوش و اجتهاد بايد دائمي و مستمر باشد. بديهي است که اين قضيه دوم، بدون بروز اختلاف امکان پذير نخواهد بود. بنابر اين، اختلاف نظرها به عنوان يک پديده طبيعي که معلول پويائي معارف اسلامي است، پذيرفته شده، اما اين اختلاف بايد در مسير رقابتهاي سازنده قرار بگيرد، نه تضادهاي ويران کننده،. البته گاه اين تکاپوها و رقابتهاي مثبت، از طرف قدرت پرستان، مبدل به تضادهايي مي گردد که عامل پيشرفت تکاملي را، به عامل رکود و سقوط نابود کننده بدل مي سازد. اما اختلاف هاي نا معقول که براي بدست آوردن سلطه و قدرت بوجود مي آيند، سطحي و زود گذر و غالبا تکراري است، مانند کتابهايي که براي اختلاف افکندن بين شيعه و سني در دوران ما نوشته مي شوند. معمولا اين گونه آثار، براي صاحب نظران و متفکران فقط اسباب تمسخر وتاسف خواهند بود، و براي افکار ساده و بي اطلاع نيز اثري زود گذر و فراموش شدني بجا خواهند گذارد. از طرف ديگر، هر جا که آتشي از اختلاف بر افروخته شده،هرچند نهالهايي چند از باغ خداوندي را سوزانده، اما روشنايي هايي براي متفکران بوجود آورده که در نور آن، هم ابعاد مخفي و مزاياي مکتب را روشن ساخته، و هم نيات تفرقه افکن را واضح تر ساخته است ، چه اگر يک قضيه از واقعيت صحيح بر خوردار باشد، هر حمله اي که از طرف غرض ورزان صورت گيرد، سطوح و ابعاد و توانايي مقابله آن واقعيت را بالاتر مي برد و روشن تر مي سازد، و اين ، عکس آن هدفي است که غرض ورزان تصور کرده اند. نظرات شما عزیزان: [ شنبه 7 بهمن 1391برچسب:وحدت امت اسلامي و طرق وصول به آن, ] [ 18:38 ] [ اکبر احمدی ]
[
|
|
[ تمام حقوق مادی ومعنوی این وبلاگ متعلق : به اکبر احمدی می باشد ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |