قرض

خداوند، پاداش قرض  دهنده را از پاداش صدقه دهنده بیشتر خواهد داد... (زیرا قرض را بیشتر کسانی می‌گیرند که تا آن روز، آبرومند و بی نیاز بوده‌اند؛ اما به دلیلی دچار مشکل شده‌اند و قرض دادن، آبرویشان را می‌خرد).

آداب مهمانی را رعایت کن: اگر دوست با ایمانت تو را دعوت کرد، دعوتش را بپذیر... میان دعوت دوست فقیر با دوست ثروتمندت، تفاوتی نگذار... وقتی دعوت به مهمانی شدی، دوری یا نزدیکی راه را در نظر نگیر!

پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید : می‌دانی در قیامت که همه مردم مضطرب و وحشت زده‌اند، کدام از بندگان خدا، در سایه آرامش او خواهند بود؟... کسانی که قرضی را به کسی داده باشند و زمان پس گرفتن رسیده باشد و مهلت دهند... و بهتر از این گروه، کسانی هستند که بدانند قرض گیرنده توان پس دادن ندارد و حقشان را به او ببخشند-

وقتی کسی حق مردم را بخورد و پولی را که حق مردم بوده به آنان ندهد و با آن پول به سفر حج برود؛ هنگامی که فریاد بکشد:«لَبَّیک... الّلهُمَّ لَبَّیک»، خداوند، بدترین پاسخ را به او خواهد داد.

حلال و حرام

آنچه از دنیا به دست می‌آوریم؛ سه دسته است: یا معلوم است که حلال است... یا روشن است که حرام است... یا حلالی و حرامی‌اش معلوم نیست... گاهی همین هم معلوم نیست که حلال و حراممان تا چه اندازه است.

مرز میان هدیه و رشوه چیست؟

مرز میان هدیه و رشوه، مرز میان حلالی و حرامی است و بسیار باریک است. نشانه‌ها را با هم مقایسه کن:

اول، کسی، چیزی را برای برادر یا برادران دینی‌اش می‌فرستد و جز شاد کردنشان هیچ خواسته‌ای ندارد... این، هدیه است و حلال و پاداش هم دارددوم، کسی که نیازمند است دل کسی را به دست آورد تا چیزی از او بگیرد... این هدیه هم حلال است و بهتر است گیرنده هدیه، به روی خودش نیاورد و او هم برای فرستنده، چیزی بفرستدآنچه از دنیا به دست می‌آوریم؛ سه دسته است: یا معلوم است که حلال است... یا روشن است که حرام است... یا حلالی و حرامی‌اش معلوم نیست... گاهی همین هم معلوم نیست که حلال و حراممان تا چه اندازه است سوم، کسی هدیه‌ای را برای کسی می‌فرستد تا او راضی شود در کاری با فرستنده هدیه همراه شود... اگر کاری که در نظر گرفته، کار خیری باشد، هدیه حلال خواهد بود و اگر آسیبی به حق کسی می‌خورد، هدیه، حرام خواهد بود. چهارم، گاهی کسی هدیه‌ای را برای کسی که مقامی دارد می‌فرستد تا او، خوشش آید و دوستی تازه‌ای شکل گیرد... اما هدف فرستنده، فقط دوستی نباشد و بخواهد که از راه آن دوستی، به مقامی برسد... این هدیه، حرام است

پیامبر اکرم(ص) کسی را برای جمع کردن زکات مردم منطقه‌ای فرستاد. وقتی مرد برگشت، بخشی از کالاهای همراهش را تحویل داد و بخش دیگر را نداد و گفت- یا رسول الله!... این کالاها را هم به عنوان هدیه به خودم داده‌اندپیامبر، نگاهی به کالاها کرد و گفت- اگر خودت را دوست داشته‌اند و این هدیه‌ها را به تو داده‌اند؛ چرا تا امروز که در خانه خودت زندگی می‌کردی و مأمور من نبودی، هدیه‌ای را برایت نمی‌فرستادند؟!

کم خواستن(وَرَع)

خداوند از محاسبه اعمال کسانی که صفت وَرَع را داشته باشند، شرمگین می‌شود... زیرا در دنیا با آنکه نیاز داشته‌اند، از اموالی که فقط حدس می‌زدند حرام اند، استفاده نکرده انددر این بخش، صفت‌های انسانی مرور می‌شوند تا کسی که دوست دارد تحولی در رفتار و کردارش ایجاد کند، بتواند با شناختی درست، قدم در راهی بگذارد که خود نویسنده محترم کتاب معتقد بوده نیازمند اراده فردی و تصمیم گیری درست است  

حَسَد

اگر دوست داری چیزی که صلاح کسی در آن نیست از او دور شود، حسود نیستی؛ این، نشان می‌دهد که تا چه اندازه درباره دوستانت غیرتمندیخداوند از محاسبه اعمال کسانی که صفت وَرَع را داشته باشند، شرمگین می‌شود... زیرا در دنیا با آنکه نیاز داشته‌اند، از اموالی که فقط حدس می‌زدند حرام اند، استفاده نکرده اند

غبطه خوردن را فراموش کن !

اگر بخواهی خدا، شبیه ثروت یا دارایی یا رفتاری را که دیگری دارد و تو نداری به تو عنایت کند، غبطه خورده‌ای و این را نیز حسادت نمی‌نامند.

آدم حسود، مشتاق است مال یا رفتاری را که دیگری دارد و او ندارد؛ از صاحبش گرفته شود و به او داده شود... برای همین هم آدمی که حسود است، ممکن است آسیبی هم به دیگران بزند.

بزرگان معتقدند حسادت، از همه صفت‌های ناشایسته دیگر بزرگ‌تر و پر دردسرتر است... زیرا آدم‌ها مدام در تلاشند و تا حسود سعی می‌کند با داشته و ثروت کسی کنار بیاید، متوجه می‌شود داشته دیگری به دست طرف مقابل او رسیده... برای همین هم آدم حسود، همیشه در حال غصه خوردن است!

سهم هر کس در دنیا مشخص است و حسادت حسود، نه روزی خودش را زیادتر می‌کند و نه مخاطب حسادتش را از چیزی محروم می‌کندبه اندازه‌ای که حسادت می‌کنی، خدا در قیامت، از اعمال شایسته‌ات برمی دارد و به اعمال «حسادت شده» اضافه می‌کند 

به دو نفر غبطه بخور!

پیامبر اکرم(ص) فرمودند: به حال دو کس غبطه بخور: یکی ثروتمندی که درآمدش حلال است و ثروتش را در راه خشنودی خدا مصرف می‌کند

دیگر، به حال دانشمندی که علم و دین را خوب فهمیده و به آن عمل می‌کند... و به دیگران هم می‌آموزد .

به اندازه‌ای که حسادت می‌کنی، خدا در قیامت، از اعمال شایسته‌ات برمی دارد و به اعمال «حسادت شده» اضافه می‌کند

مراحلی برای حسادت ورزیدن

حسودی، چهار مرحله دارد:

اول، می‌داند چیزی به او نخواهند داد؛ اما فقط با این که اموال یا دارایی معنوی کسی دیگر، از بین برود، آرام می‌شود... این، پست‌ترین شکل حسادت است.

دوم، دوست دارد از دیگری گرفته بشود و به او بدهند...

پیامبر اکرم(ص) فرمودند :به حال دو کس غبطه بخور:یکی ثروتمندی که درامدش حلال است و ثروتش را در راه خشنودی خدا مصرف می‌کند. دیگر، به حال دانشمندی که علم و دین را خوب فهمیده و به آن عمل می‌کند... و به دیگران هم می‌آموزد

سوم، اگر مشابه همان را که دیگری دارد به او بدهند، راضی می‌شود... اما چون همان را هم ندارد، فقط دلش می‌خواهد دیگری، آن چیز را نداشته باشد، همین!

چهارم، از این که دیگری چیزی دارد و او آن را ندارد، ناراحت است، اما کاری هم در راه گرفتن از دست صاحب آن چیز نمی‌کند و هم اگر بشنود که از دست دیگری گرفته شده، خوشحال نمی‌شود... کسی که حسودی‌اش این اندازه است، حال آخرتی‌اش بهتر از بقیه خواهد بود.

درمانی برای حسادت

اگر باور کرده‌ای که حسودی؛ هر جا می‌روی، از خوبی‌های کسی که به او حسادت می‌کنی، تعریف کن و آنقدر تکرار کن تا واژه‌های تعریفت بر جانت بنشینند و از درون قلبت دوستش داشته باشی... و یقین داشته باش که محبت، محبت خواهد آورد.

اگر با دیدن کسی که به او حسودی‌ات می‌شود، چیزی از درونت می‌جوشد و مجبورت می‌کند که با او رفتار مناسبی نکنی؛ خودت را مجبور کن بیش از همیشه به او احترام بگذاری.

پیامبر اکرم(ص) فرمود: خداوند در قیامت، با بنده‌ای که در دنیا خیرخواه مردم بوده، با احترام فراوان برخورد خواهد کرد.  

بزرگان معتقدند حسادت، از همه صفت‌های ناشایسته دیگر بزرگ‌تر و پردردسرتر است... زیرا آدم‌ها مدام در تلاشند و تا حسود سعی می‌کند با داشته و ثروت کسی کنار بیاید، متوجه می‌شود داشته دیگری به دست طرف مقابل او رسیده... برای همین هم آدم حسود، همیشه در حال غصه خوردن است!

اهانت

اگر میانه‌ات با خدا خوب است، وقتی کسی به تو اهانتی کرد، پاسخش را به خدا بسپار که هیچ وقت نمی‌توانی بیشتر از خدا پاسخی بدهی.

امام ششم: جعفر بن محمد(ع) فرمودند : کسی که به پیران احترام نمی‌گذارد و دلش برای کودکان نمی‌سوزد؛ چطور می‌گوید از دوستداران خاندان ماست؟!

منبع :

وبلاگ سادات اخوی، سید محمد  - بازخوانی کتاب «یک عمر مسلمانی» - بازآفرینی کتاب معراج السعاده مرحوم نراقی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: