هامه در لغت به نوعى جغذ گفته ميشود، اعراب جاهليت معتقد بودند هركس بميرد روح او بشكل پرنده‏اى كوچك در مى‏آيد و همواره بنزد نزديكان خود و محل اقامت ايام حياتش رفت و آمد ميكند. اما اگر كشته شود و بازماندگانش بخون او انتقام نگيرند اين پرنده كوچك همواره در اطراف قبر و قتلگاه او ناله دلخراش اسقونى اسقونى (سيرابم كنيد سيرابم كنيد) سرميدهد و اين ناله ادامه دارد تا خون او گرفته شود.
مسعودى در مروج الذهب مى‏افزايد معتقدين به خرافه هامه مى‏پنداشتند كه پرنده هامه نخست كوچك است اما كم كم بزرگ ميشود تا بمقدار يك جغد بايقوش ميرسد و نوعاً در خرابه‏ها و قتلگاهها بسر برده و پيوسته در اضطراب و ناله جانكاه ميباشد. اين پندار جاهليت موجب ادامه كشتار و قتل بود بخيال آنكه هر قدر كشتار ادامه يابد هامه مقتول سيرابى ميشود و اين عقيده خرافى بحدى رسيده بود كه در افكار ادبا و شعرا براى خود جائى باز كرده بود.
مغلس از شعراى جاهليت در مقام تشجيع بنى‏عامر به جنگ و خونخواهى گويد:

پدرى نيز به فرزندش ميگويد:

اين خرافات اختصاص به اعراب نداشت بلكه در اقوام ديگر نيز با كمى اختلاف وجود داشته و هنوز هو در برخى از آنها باقيمانده است بدين معنى كه هنوز هو در بعضى از قبيله‏هاى عامى دهاتى و يا شهرى نادان براى بومها منصب ويرانى و خرابى و شومى را معتقد هستند، و اگر در سر ديوار كسى بنشيند و صدا درآورد براى جلب رضايتش به وى نان و دانه و آب و نمك ميبرند، بلكه از نفرين و تشأم او سالم بمانند.
مخفى نماند كه هامه به بمعناى مذكور و شومى بمعناى بدقدمى برخى انسانها و صفر بروزن اسم يا بروزن شرف در اسلام نيست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: