از اينجا براى ما روشن مى‏شود كه انسان بحسب فطرت و غريزه، واقع‏بين است يعنى خواه ناخواه هميشه در جستجوى واقع و پيرو حق مى‏باشد و اين خوى غريزى را از كسى ياد نگرفته و از جائى نياموخته است. انسان اگر گاهى سرسختى نشان داده زيربار حق نمى‏رود، از اين راه است كه گرفتار خطا و اشتباه گرديده و حق و صواب براى وى روشن نشده است و اگر روشن مى‏شد راه خطا نمى‏پيمود. و گاهى نيز انسان در اثر هوى پرستى و هوسرانى گرفتار يكنوع بيمارى روانى مى‏شود كه مزه شيرين حق در كامش تلخ مى‏نمايد آنوقت با اينكه حق را مى‏شناسد پيروى نمى‏كند و با اينكه بحقانيت حق و اينكه بايد از آن پيروى كرد اعتراف دارد از متابعت آن سر باز مى‏زند. چنانكه بسيار اتفاق مى‏افتد كه انسان در اثر اعتياد بچيزهاى مضر و زيان بخش غريزه انسانى خود را (كه دفع خطر و فرار از ضرر است) پايمال مى‏كند و بكاريكه مى‏داند زيان بخش است اقدام مى‏نمايد (مثل معتادين بدخانيات و الكل و مخدرات). قرآن كريم انسان را بواقع بينى و پيروى حق دعوت مى‏كند و در اين باره اصرار و پافشارى زياد مى‏نمايد و با بيانهاى گوناگون از مردم درخواست مى‏كند كه غريزه واقع‏بينى و پيروى حق را در خود زنده نگهدارند. خداى متعال مى‏فرمايد: ماذا بعد الحق الا الضلال. پس از حق جز گمراهى چيزى نيست¹². و مى‏فرمايد: والعصر ان الانسان لفى الخسر الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر.
غير از مردمان با ايمان كه داراى عمل صالح هستند و از حق پيروى كرده و يكديگر را بپافشارى در حق سفارش مى‏كنند همه مردم زيانكارند¹³. و روشن است كه اينهمه سفارش خدائى براى اينست كه انسان اگر غريزه واقع‏بينى خود را زنده نگه ندارد و در پيروى حق و حقيقت نكوشد پايبند سعادت و كاميابى خود نخواهد بود و هر گفتار و كردار هوس‏آميز و خوش آيند را دنبال خواهد كرد و گرفتار پندارهاى پوچ و افكار خرافى خواهد شد و آنوقت است كه مانند يك حيوان چهارپا از راه خود (كه سرمايه انسانى است) بدور افتاده قربانى هوى و هوس و بى بند بارى و نادانى خود خواهد گرديد. خداى متعال مى‏فرمايد:
أرأيت من اتخذ الهه هويه أفانت تكون عليه وكيلاً ام تحسب ان اكثرهم يسمعون او يعقلون ان هم الا كالانعام بل هم اضل سبيلاً. درباره كسانيكه هواى نفس خود را پرستش مى‏كنند چگونه فكر مى‏كنى؟ آيا فكر مى‏كنى مى‏توانى آنها را اصلاح و تربيت نمائى؟ آيا گمان مى‏برى كه بيشتر آنان مى‏شنوند يا مى‏فهمند؟ نه، آنان مانند چهارپايان هستند كه نه سخن حق را مى‏شنوند و نه مى‏فهمند بلكه از چهارپايان نيز گمراه‏ترند¹⁴. البته وقتيكه غريزه واقع‏بينى انسان زنده شد و خوى پيروى حق در وى شروع بفعاليت نمود حقائق يكى پس از ديگرى براى وى جلوه خواهد كرد و هر حق و حقيقتى را كه يافت با آغوش باز خواهد پذيرفت و هر روز يك قدم تازه‏اى در راه سعادت و نيكبختى برخواهد داشت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: