نسبت ناروا به ماريه!

پس از آن که ابراهيم فرزند رسول خدا(صلي الله عليه و آله) به رحمت الهي واصل شد آن حضرت بسيار محزون شدند. نقل است از علي بن ابراهيم و ابن بابويه به سندهاي معتبر و موثق از اميرالمؤمنين و امام باقر و امام صادق(عليهم السلام) که عايشه به آن حضرت گفت: چرا اين قدر براي ابراهيم اندوهناکي؟ چرا که او فرزند جريح قبطي بود که هر روز به نزد ماريه مي رفت.

پيامبر(صلي الله عليه و آله) از اين سخن بسيار خشمگين شدند و با آن که کذب سخن عايشه را مي دانستند براي مصالحي اميرالمؤمنين علي(عليه السلام) را نزد خود طلبيدند و ايشان را امر کردند که در اين مورد تحقيق نمايند و حقيقت امر را روشن کنند. (2)

کاملاً واضح و بدون ترديد است که از نظر همه فرق اسلامي تهمت زدن و نسبت ناروا دادن به مسلمان به ويژه آن که همسر رسول خدا (صلي الله عليه و آله) باشد بسيار مذموم است و به گفته قرآن براي چنين کسي عذاب سختي در پيش است. اما مسأله آن است که تغيير واقعيات هرگز نمي تواند اصل موضوع را مورد خدشه قرار دهد که آيات الهي در مذمّت تهمت و دروغ آن نازل گرديده اند!

دروغگو رسوا مي شود!

اميرالمؤمنين حضرت علي(عليه السلام) درباره اين موضوع تحقيق نمودند و متوجه شدند جريح غلامي خواجه است. زيرا در ميان قبطيان رسم بر آن بود که از خدمتکاران ايشان هر کس را که داخل خانه ايشان مي شد، او را خواجه سراي مي کنند و چون قبطيان به غير قبطيان انس نمي گيرند پدر و ماريه، جريح را با او به خدمت پيامبر(صلي الله عليه و آله) فرستاد که غلام خدمتگزار وي باشد.

پيامبر(صلي الله عليه و آله) با شنيدن موضوع فرمودند: شکر مي کنم خداوندي را که هميشه بدي ها را از ما اهل بيت دور مي گرداند و کذب دروغگويان را ظاهر مي کند.(3)

آيه اي در مذمت دروغگو

پس از آن واقعه حق تعالي آيه 11 سوره مبارکه نور را در تقبيح و مذمت عايشه نازل فرمود که مي فرمايد: إنّ الّذين جآءوا بالإفکِ عُصبَةٌ مِنکم لاتحسبوه شرّاً لکم بل هو خيرٌ لکم لکُلّ امرِئٍ منهم مااکتَسَبَ مِنَ الاِثم و الّذي تَوَلّي کبرَه مِنهم له عذابٌ عظيمٌ؛ همانا کساني که آن بهتان را بستند گروهي همدست از منافقان شمايند؛ بپنداريد ضرري از آن به آبروي شما مي رسد بلکه خير و ثواب نيز خواهيد يافت؛ هر يک از آنها به عقاب گناه خود خواهند رسيد و آن کس از منافقان که رأس و منشأ اين بهتان بزرگ گشت هم او به عذابي بزرگ معذّب خواهد شد. همچنين آيات قذف در اين باره نازل شد. (4)

آنهايي که خود را به راهي ديگه مي زنند!!

با آن که در تفاسير شيعه و سني به تفصيل درباره اين آيه و نيز آيات قذف و شأن نزول آنها به طور مفصل توضيح داده شده است، اما شايد براي شما هم جالب باشد که برخي از اهل تسنن از فرقه وهابيت با انتشار کتب گوناگون و به ويژه توزيع آنها در ايام حج در ميان شيعيان مي کوشند اصل اين موضوع را انکار نموده و حتي آيات نازل شده را در مذمت افرادي تفسير کنند که به عايشه چنين تهمتي را بسته اند!(5) ايشان با غفلتي عمدي از قضيه ماريه و موضوع تهمتي که عايشه به او روا داشت، در صدد اثبات شأن نزول آيات درباره عايشه هستند و با دلايل و استدلال هاي گوناگون تلاش مي کنند حرمت تهمت و سبّ نسبت به همسران پيامبر (صلي الله عليه و آله) را گوشزد نمايند!

ايشان به نقل از محمدبن عبدالوهّاب که بنيان گذار فرقه وهابيت در عربستان سعودي است مي گويند: هرکس اتهام ناپاکي را به امّ المؤمنين عايشه مطهره نسبت دهد، او از زمره عبدالله بن ابي سلول سردسته منافقين مي باشد! (6)

در خود کتب اهل تسنن از حسادت و رشک عايشه نسبت به ماريه سخن گفته شده است که از جمله در صحاح مي توان اين موضوع را يافت که از عايشه نقل شده است: من به ماريه حسد مي بردم، چون زني بسيار زيبا بود!

البته کاملاً واضح و بدون ترديد است که از نظر همه فرق اسلامي تهمت زدن و نسبت ناروا دادن به مسلمان به ويژه آن که همسر رسول خدا (صلي الله عليه و آله) باشد بسيار مذموم است و به گفته قرآن براي چنين کسي عذاب سختي در پيش است. اما مسأله آن است که تغيير واقعيات هرگز نمي تواند اصل موضوع را مورد خدشه قرار دهد که آيات الهي در مذمّت تهمت و دروغ آن نازل گرديده اند!

به ويژه آنکه در خود کتب اهل تسنن از حسادت و رشک عايشه نسبت به ماريه سخن گفته شده است که از جمله در صحاح مي توان اين موضوع را يافت که از عايشه نقل شده است: من به ماريه حسد مي بردم، چون زني بسيار زيبا بود! (7)

نتيجه گيري

با همه تأکيدي که بر وحدت ميان شيعه و اهل تسنن وجود دارد و البته موضوعي انکارناشدني و کاملاً مورد قبول است، اقدام مبلغان وهّابي با انتشار کتب گوناگون به ويژه به زبان فارسي و در دسترس قرار دادن آنها براي شيعيان در موسم حج به طوري که با تغيير واقعيات و حقايق همراه باشد موضوعي قابل تأمل است که بايستي مورد توجه قرار گيرد.

*******************************

پي نوشت:

1- ترجمه حياة القلوب- علامه مجلسي (ره)- ج 4 (تاريخ مدينه)- ص 1513

2- تفسير قمي- ج 2- ص99- خصال- شيخ صدوق- ص 563.

3- تفسير قمي- ج2- ص 319.

4- الصحيح من السيرة، ج3، ص 296، و نيز بحارالانوار- ج22- صص 155-153.

5- از جمله کتاب ديدگاه اهل سنت در مورد اصحاب تأليف محمد بن عبدالله الوهّابي- صص 75-69 که در ايام حج امسال به طور گسترده در ميان حجاج ايراني توزيع گرديد!

6- ديدگاه اهل سنت در مورد اصحاب- ص 74

7- الصحيح من السّيره- ج3- ص295.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: