ابي خالد کابلي مي گويد از امام باقر (ع) درباره اين آيه پرسيدم که : « فآمنوا بِاللهِ وَ رَسولَه وَ النُّور الذَّي انزَلنا مَعَه» پس ايمان آوريد به خدا و فرستاده اش و نوري که همراه او فرو آمد ( تغابن/ 8) 

امام پاسخ فرمود: « يا خالدَ النُّور وَ اللهِ الائمةُ مِن آل ِمحمَّد (ص) الي يوم القيامة . وَ هُم وَ اللهِ نورُ الله الَّذي انزلَ و هُم والله نورُ اللهِ في السَماواتِ وَ الاَرض وَ الله يا ابا خالِد لِنورالاِمام في قُلوبِ المومنينَ اَنورَ مِن الشَِمس المُضيئةِ بالنَّهار ، وَ هُم وَ الله ينوّرونَ قُلوب المومنين وَ يحجُب الله عَزَِوجل نورهُم عَمّن يشاءُ فَتظلم قُلوبهم اي ابا خالد، نور به خدا قسم امامان از خاندان پيامبر (ص) تا روز قيامت هستند و به خدا قسم آن ها نور خدا هستند که نازل شده است . و به خدا سوگند آنها نور خدا در آسمان ها و زمين هستند و به خدا اي اباخالد به سبب نور امام در قلوب مومنين روشن تر است از روشنايي خورشيد در روز و به خدا سوگند آنها دل هاي مومنان را روشن کرده و خداي عز وجل نورشان را از هر که بخواهد پوشانده پس دل هايشان تاريک شود. 11- جايگاه راستي : کساني که آيات الاهي را فراموش مي کند در دام شيطان اسير شده و به پندار پردازي او گرفتار مي شوند « وَ مَن يعِش عَن ذِکرِ الرَّحمنِ نُقَيض له شَيطاناً فَهُو له قَرين انَّهم ليصدّونَهُم عَن السَّبيل وَ يحسَبونَ انَّهُم مُهتَدون » هر کس از ياد خداي رحمان دل برگرداند ، شيطاني بر او مي گماريم تا همنشين او باشد و مسلماً آنها ايشان را از راه باز داشته ، ولي مي پندارند که راه يافته اند ( زخرف/ 36 و 37

اين جايگاه سست دروغين در مقابل جايگاه راست و استوار اهل حيات طيبه است که« في مَقعَد صِدق ٍ عندَ مليک ٍ مُقتدرٍ » در جايگاه راستين نزد پادشاهي توانا ( قمر/ 55) و چون ايمان پرده هاي پندار را کنار زده و شيطان را دور مي سازد ، خداوند به پيامبر مي فرمايد: « وَ بَشَّر الذَّينَ امنوا انَّ لَهم قَدَم صدقٍ عندَ رَبّهم » به ايمان آورندگان مژده بده که براي آنها گامهاي راستي نزد پروردگار است ( يونس / 2) يعني راه درست را يافته و به جايگاه و موقعيت راستين مي رسند . و با حق به سر مي برند نه با فريب ها و سراب ها

12 – عبوديت : عبوديت يعني اين که يک موجود با شعور ملک ديگري باشد . هم از اين رو خداوند که مالک همه چيز است همه ي انسان ها و فرشتگان و ساير موجودات با شعور عبد او هستند و کسي که اين عبوديت را برنتابد استکبار نورزيده است کساني به عالم عنديت راه پيدا مي کنند که تمام هستي خود را ملک خدا دانسته و استقلال استکبار را از پندار و رفتار خود بزدايند . « وَ مَن عِندَه لا يستَکبرونَ عَن عبادَته وَ لا يستَحسرونَ » و کساني که نزد او هستند از بندگي او استکبار ورزيده و پندار زده و فريفته نيستند. ( انبياء /19) در حقيقت پايداري و پاسداري و راستي ورزي بر پيمان فطري است که اهل ايمان را به حيات طيبه و جايگاه صدق مي رساند . و در مقابل پندارزدگي و فريفتگي اهل دنيا با دروغ و خيانت به ميثاق ملکوتي و زير پا گذاشتن فطرت آغاز مي شود.
13 – کرامت : وقتي حضرت زکريا (ع) براي ديدار حضرت مريم به عبادتگاه او آمد و ميوه هاي گوناگون و تازه ديد ، پرسيد : اين ها از کجا رسيده است « انّي لَکِ هذا» ( آل عمران/ 37) و مريم پاسخ داد : « هوَ مِن عندَالله » اين ها از عالم عندالله آمده است . ( آل عمران/ 37)

اهل حيات طيبه چون به عالم عندالله راه يافته اند از سرچشمه هاي بي پايان برخوردار بود و با توانايي و دارايي الاهي پشتيباني مي شوند . هم از اين رو پيشامدهاي خارق العاده اي برايشان روي مي دهدکه کرامت ناميده مي شود و چون با ادعاي نبوت همراه نيست نمي توان آن را معجزه ناميد. زيرا معجزه مخصوص پيامبران است

14 – روزي مخصوص : اهل حيات طيبه در عالم عنديت بهره هايي دارند که نمي توان درباره ي آن گفتگو کرد. « عندَ رَبّهُم يرزقون » نزد خدا روزي دارند . ( آل عمران/ 169 )
اين رزق تنها خوراک و پوشاک و باغ و بستان نيست. بلکه واردات و دريافتهاي مخصوصي است که قلب را زنده مي کند و حيات طيبه را در عالم عندالله تداوم مي بخشد. – نصرت : سخت ترين و ترسناک ترين معرکه هايي که انسان با آن مواجه مي شود آن گاه است که شيطان بيروني و هواهاي نفساني دست به دست هم داده و دل را به غفلت از خدا و تعلق به دنيا مي کشند . در اين هنگام تنها خدا ياور و پشتيبان بنده است « و مالنَّصر الاّ مِن عندَالله » ياري تنها از نزد خداست ( آل عمران / 126 و انفال/ 10)

د راين جا که برادر و دوست و سپاه و لشکر ياراي ياوري ندارند تنها خداست که به انسان کمک مي کند و او را از لغزش به پرتگاه حيات دنيا و محروميت از درک محضر حق تعالي نجات مي دهد .
16 – رحمت خاصه : خداي تعالي رحمت عام و فراگيري دارد که همه هستي و مومن و کافر از ان برخوردارند . اما رحمت خاصه مربوط به عالم عنديت ربوده به همين علت تنها اهل حيات طيبه از آن بهره مند هستند درباره ي حضرت خضر وارد شده « آتَيناهُ رَحمَةً مِن عندَنا» به او رحمتي از نزد خود بخشيديم ( کهف / 65 ) يا در مورد حضرت ايوب پس از آزمون دشوار بردباري و جبران و بازگشت نعمت ها مي فرمايد. « و اتَيناهُ اَهلَه وَ مثَلهُم مَعَهُم رَحمةً مِن عِندَنا» خاندانش و همانند آنها را همراه آنان از نزد خود به او عطا کرديم ( انبياء / 84 ) و از زبان حضرت نوح مي گويد: « وَ اتاني رَحمةً مِن عندِه » و .... 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: