اگر در دستورهاى دين مقدس اسلام بدقت نظر كنيم متوجه مى‏شويم كه اسلام به بخش اول از اين صفات امر مى‏كند و از قسم دوم نهى مى‏فرمايد و بطور كلى بسوى هر كار حق و صوابى كه صلاح انسانيست در آن است دعوت كرده و آنرا پايه تربيت خود قرار مى‏دهد؛ و از هر كار ناحق و ناصوابيكه زندگى آرام بشر را مختل مى‏سازد (اگر چه صلاح قوم و ملت خاصى را در برداشته باشد) برحذر مى‏دارد.
نتيجه
از بيانات گذشته چند مطلب زير نتيجه‏گيرى مى‏شود:
1 - روش اسلام از هر روش اجتماعى ديگر پسنديده‏تر و بحال بشريت سودمندتر است ذلك الدين القيم ولكن اكثر الناس لا يعلمون سوره روم آيه 3.
2 - نقطه‏هاى روشن و ميوه‏هاى شيرين مدنيت امروزى جهان همه و همه از بركات آيين مقدس اسلام و آثار زنده مواديست كه از اين دين پاك بدست غريبها افتاده است؛ زيرا اسلام قرنها پيش از آنكه آثار تمدن غرب ظاهر و نمايان شود مردم را بسوى همانمواد اخلاقى دعوت مى‏كرده است كه غربيها در عمل كردن بآنها از ما پيشى گرفته‏اند.
اميرالمؤمنين على (عليه السلام) در بستر مرگ به مردم مى‏فرمود مبادا طورى رفتار كنيد كه ديگران در عمل به قرآن بر شما پيشى گيرند.
3 - طبق دستور اسلام بايد هدف اصلى را در اخلاق قرار داد و قوانين را بر اساس آن بنا نهاد، زيرا فراموش كردن اخلاق پسنديده و وضع قوانين تنها بمنظور منافع مادى، جامعه مردم را بتدريج بماديت متوجه ساخته معنويت را كه تنها وجه برترى انسان بر ديگر حيوانات است از دستشان مى‏گيرد و بجاى آن خوى درندگى چون گرگ و پلنگ و چرندگى چون گاو گوسفند را جانشين مى‏سازد؛ و از همين جهت پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود بعث لاتمم مكارم الاخلاق يعنى هدف اصلى من تربيت اخلاقى مردم مى‏باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: