نتيجه اين كه اسماء حسنى و نام‏هاى الهى نشان‏گر همان صفات الهى هستند و كسى كه به اين صفات تخلق يابد و داراى مفاهيم اين صفات شود، يعنى مظهر اين صفات - حتى بخشى از اين صفات - گردد مى‏تواند آن چنان تكامل روحى يابد كه حامل اسم اعظم گردد و خداگونه شود، وگرنه يك شخص گناهكار هرگز نمى‏تواند با تلفظ يك كلمه از اسماء الهى، مستجاب الدعوة و مانند آن شود.

فال بد و خوب

3- سؤال: آيا فال زدن موضوعى خرافى است‏يا اثر بخش است؟

پاسخ: در روايات اسلامى از فال خوب كه از آن به «تفال‏» تعبير مى‏شود تمجيد شده، ولى از فال بد كه از آن به «تطير» تعبير مى‏گردد نكوهش شده است. در حديث آمده كه پيامبر (ص) فال نيك زدن را دوست داشت، و فال بد زدن را ناپسند مى‏شمرد، و به كسى كه فال بد مى‏زد مى‏فرمود: بگو خدايا خير و نيكى فقط از جانب تو است، و بدى و بلا جز به خواست تو برطرف نشود، و حول و قوتى به جز تو نيست.» ⁽⁵⁾

پيامبر (ص) گاهى در بعضى از حوادث، فال نيك مى‏زد يا مثلا در جريان صلح حديبيه، هنگامى كه «سهيل بن عمرو» از طرف كافران نزد آن حضرت آمد، و پيامبر (ص) از نام او آگاه شد، به مسلمانان فرمود: «قد سهل عليكم امركم; كار بر شما سهل و آسان مى‏گردد»; ⁽⁶⁾ يعنى از كلمه سهيل، من فال مى‏زنم كه كار شما سهل مى‏شود.

ولى در مورد فال بد (تطير) پيامبر (ص) فرمود: «الطيرة شرك; فال بد زدن يك نوع شرك است.» ⁽⁷⁾

خوبى فال نيك، از اين رو است كه موجب اميدوارى مى‏شود و اميد باعث‏حركت و پيروزى خواهد شد. در نتيجه، ياس و تنبلى و افسردگى از انسان دور خواهد گرديد. اما زشتى فال بد زدن از اين رو است كه روح اميد را در انسان مى‏كشد و باعث‏سوء ظن شده و انسان را به سستى و وادادگى و تنبلى سوق مى‏دهد.

البته نبايد براى فال بد و خوب اثر طبيعى قايل شد، زيرا چنين اعتقادى سر از شرك بيرون مى‏آورد، اما اين دو مى‏توانند اثر روانى داشته باشند; فال نيك مايه اميدوارى، و فال بد عامل ياس گردد.

بنابراين اسلام فال نيك را تجويز، بلكه شايسته مى‏داند، ولى از فال بد زدن نهى مى‏نمايد. در آخر متذكر شويم كه بهترين مبارزه با فال بد، توكل بر خدا و تقويت روح اعتماد بر خدا است. ⁽⁸⁾

پى‏نوشت‏ها:

1. قبلا در شماره 237 همين مجله، ص‏44و 45، اسانيد اين مطلب بيان گرديد.

2. يوسف (12) آيه‏22.

3. تفسير نور الثقلين، ج‏4، ص‏88.

4. اعراف (7) آيه‏176.

5. بحار، ج‏95، ص‏2 و 3.

6. محدث قمى، سفينة البحار، ج‏2، ص‏340- بحار، ج‏20، ص‏333.

7. تفسير الميزان، ج‏19، ص‏86.

8. ناگفته نماند بعضى از دانشمندان معتقدند نظر به اين كه ديوان حافظ، مشحون از مطالب عرفان اسلامى، و مظهر قرآن است، فال نيك زدن به آن، مايه اميدوارى خواهد شد، چرا كه الهام‏گيرى غيرمستقيم از قرآن است، بنابراين اشكال ندارد; چنان كه نقل مى‏كنند، علامه طباطبايى صاحب تفسير الميزان، گاهى به ديوان حافظ فال مى‏زدند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: