عوامل غفلت از آخرت و تكذيب آن:

هر انسان حق‌طلب درباره آخرت حساسيّت ويژه‌اى دارد؛ چنان كه يقين به آخرت در آيه «... بالأخِرة هُم يوقِنون» (بقره/2، 4) از صفات انسان‌هاى پاك سرشت دانسته شده است،^[113] و قرآن نيز به انديشه درباره آخرت و حوادث مربوط به آن دعوت كرده (عنكبوت/ 29، 20) ولى از آن جا كه آخرت براى انسان‌ها نامحسوس است، به علل گوناگونى مورد غفلت و تكذيب قرار مى‌گيرد. 1. سطحى‌نگرى: غافلان از آخرت، فقط ظاهرى از زندگى دنيا را مى‌شناسند:«يَعلَمُونَ ظـهِراً مِنَ الحَيوةِ الدُّنيا وَ هُم عَنِ الأخِرةِ هُم غـفِلوُنَ.» (روم/30،7) 2. استكبار: كسانى كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، دل‌هايشان حق را انكار مى‌كند و مستكبرند: «فَالَّذينَ لاَيُؤمنونَ بِالأَخِرةِ قُلوبُهم‌مُنكِرةٌ وهُم‌مُستَكبِرونَ.» (نحل/16،22) 3. دنيادوستى: قرآن، خطاب به دنيا دوستان مى‌گويد: شما دنياى زودگذر را دوست داريد، و‌آخرت را وامى‌گذاريد. (قيامت/75،20و21) نيز روم/30،7؛ اعلى/87‌، 16و 17؛ ابراهيم/14،3). 4. مرض قلب: و برخى از مردم مى‌گويند: ما به خدا و روز بازپسين ايمان آورده‌ايم؛ ولى مؤمن [راستين]نيستند ... در دل‌هايشان مرضى است: «و‌مِنَ النَّاسِ مَن يَقولُ ءَامنَّا بِاللّهِ وبِاليَومِ‌الأَخِر و ماهُم بِمُؤمنينَ * ... فِى قُلوبِهِم مَرضٌ.» (بقره/2، 8‌و 10) مقصودازمرض، شكّ * و نفاق* است.^[114] 5‌.‌دل‌باختگى به ثروت و فزونى نعمت*: از قوم ثمود، اشرافى كه دل‌باخته ثروت خود بودند، آخرت را تكذيب و پيامبرى صالح(عليه السلام)را انكار كردند^[115]:«و‌قَالَ المَلأُ مِن قَومِهِ الَّذينَ كَفروا و كَذَّبوا بِلقاءِ الأَخِرةِ و أَترفنـهُم فِى الحَيوةِ الدُّنيا ما هـذا إِلاَّ بَشرٌ مِثلُكُم...‌.» (مؤمنون/23، 33)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: