در سال نود و چهار هجرى در زمان خلافت وليدبن عبدالملك‏اموى و استاندارى حجاج بن يوسف ثقفى جوان پانزده ساله‏اى بنام محمد بن قاسم ثقفى مأمور فتح هندوستان شد¹⁰⁴.
محمد ابتدا بشيراز رهسپار گشت و پس از شش ماه توقف با شش هزار سوار از راه مكران بهندوستان وارد شد شهرهاى فزبور و ارمائيل و ديبل را فتح كرد بتى را بنام (بد) كه داراى چهل ذراع درازى بود شكست.
سپس به نيرون و رسهميان تاخته پادشاه فيل‏نشين هند داهر نام را كشته و از آنجا به اور بزرگترين شهرهاى سند كه از كشته شدن پادشاه خود بيخبر بود و سخت مقاومت مى‏كرد حمله ور شد، ولى زن پادشاه كه از اسراى لشگر مسلمانان بود مأمور ابلاغ كشته شدن شوهر خود بمردم شهر شد، در نتيجه آنان را مرعوب نموده تسليم شدند. بالاخره شهرهاى كيرج و مرند و دهنج و بردجى و سرسب و الماليه و چند شهر ديگر تسليم گشته لشگر اسلام فاتحانه وارد شهر گشتند.
هنگامى كه محمد بن قاسم بحوالى سيوستان رسيد مردم چنه مردى را براى جاسوسى و تحقيق حال دشمن بسپاه اسلام فرستادند، اتفاقاً موقع اذان نماز وارد لشگر گاه شد در آن اثناء صفوف منظم سربازان براى اداى نماز جماعت بامامت محمد بن قاسم تشكيل شد. لشگريان در تمام حركات از پيشواى خود تبعيت مى‏كردند، اين اطاعت و تبعيت شگفت‏آميز و بى سابقه لشگر از فرمانده خود چنان تأثير عميقانه نمود كه زحمت شمشير و نيزه را از دوش مسلمانان برداشت. مرد جاسوس چنان مرعوب شد كه مردم چنه را از لشكر اسلام ترسانيده، بدون جنگ و خونريزى تسليم ساخت. خلاصه استان سند از شبه قاره هند كه خورشيد نورانى اسلام در آنجا پرتو افكنده و از آن ببعد پايگاه ساير فتوحات اسلامى در هند بشمار مى‏رفته است.
خبر مرگ حجاج در ملتان بمحمد بن قاسم رسيد، وى بشهر اور و بغرور كه قبلاً فتح كرده بود بازگشت و از آنجا به بيلمان لشگر فرستاده، آن شهر را بمستملكات اسلام افزود.
در سال نود و شش هجرى كه خلافت نصيب سليمان بن عبدالملك گشت، مردى بنام يزيدبن ابى كبشةالسكسكى را برسند گماشت. او محمد را گرفته و در بند نهاد و دست بسته بعراق فرستاد، ولى عمر فرماندارى و حيات او پس از هجده روز پايان يافت.
پادشاهان فرارى هند از درگذشت فرمانرواى اسلامى جرئت پيدا كرده، مجدداً بسند برگشته، جمشيد فرزند داهر پادشاه مقتول سابق بناى طغيان گذاشت، ولى سليمان بن عبدالملك با تفويض فرمانروائى سند به حبيب ابن المهلب، باين غائله خاتمه داد و باسرع وقت آنها را سركوب كرد.
در زمان عمر بن عبدالعزيز، عمربن مسلم قسمت ديگر هند را تصرف كرد. پس از او جنيد بهند آمد و با مخالفت حكمرانان روبرو شد، ولى او همه آن مشكلات را از جلو برداشت و با اعاده آنچه از دست رفته بود چيزى هم افزود. اين امراى مسلمانان يكى بعد از ديگرى تاسنه 258 هجرى بود و همه اطاعت از بغداد و خليفه مى‏كردند. اين وضع تا سال 371 كه سبكتكين غزنوى بهمسايگان هندى خود حمله نمود ادامه داشت فرزند او محمود هم بين سالهاى 392 و 415 چندين بار بهندوستان لشكر كشيد و بتهاى بزرگ را شكست و نفوذ خود را بر پنجاب كه اسلام تا حال در آنجا نفوذ بسزائى دارد بمتصرفات خود ضميمه نمود. باين ترتيب شمال باخترى هندوستان پاكستان غربى تا سال 582 هجرى كه غوريان لاهور را تصرف كردند در تصرف غزنويان بود.
متأسفانه در اثر كشمكش‏هاى داخلى و ضعف دولت مركزى اسلام، پيشرفت اسلام از زمان ظهور خود در هندوستان تا زمان سلطان محمود غزنوى چندان رضايت بخش نبود و مى‏شود گفت بحالت وقفه شباهت داشت، ولى نفوذ معنوى اسلام به قاره هندوستان از سند كه از استانهاى مهم و بزرگ كنونى پاكستان باخترى است شروع شد و پاكستان در حدود سالهاى 25-1324 شمسى حلقه اسارت و زنجير بردگى استعمار را گسيخت و يك كشور مستقل آزاد گرديد. از خداى متعال خواستاريم همه كشورهاى اسلامى را از قيد اسارت استعمارگران آزاد سازد. آمين

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: